Το μοναστήρι βρίσκεται σε επαφή με σπήλαιο, κοντά στην όχθη της λίμνης. Ιδρύθηκε το 1506-07 από τους αδελφούς ιερομόναχους Αψαράδες, τον Νεκτάριο και τον Θεοφάνη, γόνους βυζαντινής αριστοκρατικής οικογένειας.

Από το μοναστηριακό συγκρότημα σώζεται το καθολικό και τα νεότερα κελιά. Ο ναός είναι μονόχωρος με νάρθηκα στα δυτικά. Σε δεύτερη φάση προστέθηκαν πλευρικές κόγχες στη βόρεια και νότια πλευρά. Το 1789 τοιχογραφήθηκε με δαπάνη της συντεχνίας των οινοπωλών. Το 1822, κατά την πολιορκία του Αλή Πασά από τα σουλτανικά στρατεύματα, η μονή υπέστη εκτεταμένες καταστροφές.